قطار انتهای جهان (ال ترن دل فین دل موندو) یا راه آهن جنوبی تیرا دل فوگو (Ferrocarril Austral Fueguino (FCAF)) یک راه آهن باریک در استان تیرا دل فوگو ، آرژانتین است که هنوز از لوکوموتیو بخار استفاده می کند. در اصل برای خدمت به زندان در اوشویا ، به ویژه برای حمل و نقل الوار ساخته شده است. اکنون به عنوان یک راه آهن تاریخی در پارک ملی Tierra del Fuego فعالیت می کند. این جنوبی ترین راه آهن در جهان محسوب می شود.
تاریخ
در پایان قرن نوزدهم ، یک مستعمره اصلاحی در مجمع الجزایر Tierra del Fuego ساخته شد ، اولین زندانیان در سال 1884 به آنجا رسیدند. در سال 1902 ، ساخت مجموعه ای از ساختمان ها برای پرسنل خدماتی آغاز شد و همچنین یک راه آهن بر روی اسلت های چوبی برای حمل مواد ، عمدتا سنگها ، شن و چوب ساخته شد. قدرت اصلی کشیدن راه آهن گاو نر بود ، که کالسکه ها را در امتداد مسیرهای باریک سنج با عرض کمتر از 1 متر (3 فوت 3 3⁄8 اینچ) می کشید. در سال 1909 ، رئیس کلنی دولت آرژانتین را از لزوم بهبود خط آهن مطلع کرد و در سالهای 1909-1910 ریلهای جدیدی به عرض 600 میلی متر (1 فوت 11 5⁄8 اینچ) برای لکوموتیو بخار آسفالت شد. این راه آهن تجدید شده مستعمره را با جنگلداری متصل کرده و در امتداد خط ساحلی به شهر اوشوایا می رفت که به سرعت در حال ساخت و توسعه بود. این خط آهن با نام "قطار زندانیان" (به اسپانیایی: Tren de los Presos) شناخته می شد و چوب را به شهر می رساند ، هم برای ساخت و هم برای نیازهای خانگی.
با پاکسازی جنگل های اطراف ، راه آهن به تدریج به داخل کشور و در امتداد دره رودخانه پیپو حرکت کرد. ساخت راه آهن انگیزه ای برای گسترش مستعمره و شهر ایجاد کرد.
در سال 1947 ، مستعمره جزایی بسته شد و به جای آن پایگاه دریایی تأسیس شد. دو سال بعد ، در سال 1949 ، زمین لرزه ای در Tierra del Fuego بیشتر جاده ها را تخریب کرد ، با این حال ، دولت تلاش کرد تا به سرعت خط را پاک کند و اتصال راه آهن را بازیابی کند. با این وجود معلوم شد که خط راه آهن بی فایده است و در سال 1952 بسته شد.
احیای جاده به عنوان یک سایت گردشگری
در سال 1994 ، راه آهن با اندازه 500 میلی متر (19 ⁄ 4 اینچ) بازسازی شد و دوباره شروع به کار کرد ، اگرچه ، در مقایسه با گذشته زندان ، به شکل بسیار لوکس تری - با شامپاین و رستوران. در سال 1995 ، یک لوکوموتیو بخار جدید از مدل 2-6-2T برای راه آهن در انگلیس خریداری شد که "Camila" نامگذاری شد و دیگری مدل آرژانتینی 4-4-0 که "Porta" نامگذاری شد. علاوه بر لوکوموتیو بخار ، سه لوکوموتیو دیزلی دیگر و دو لوکوموتیو بخار سیستم Garratt برای راه آهن خریداری شد. در سال 2006 ، یک لوکوموتیو بخار دیگری به افتخار هکتور رودریگز زوبتی ، سازنده کشتی و اولین محبوب کننده جهانگردی در تیرا دل فوگو ، در راه آهن ظاهر شد که "Zubeta" نامگذاری شد.
در خط آهن تازه سازی شده ، قطارها از ایستگاه End of the World (حدود 10 کیلومتری فرودگاه Ushuaia) حرکت می کنند. مسیر قطار در امتداد دره پیکو به سمت دره تورو و سپس به ایستگاه Cascada de la Macarena می رود ، جایی که قطار 15 دقیقه متوقف می شود ، در طی آن بازدید کنندگان می توانند اطلاعات بیشتری در مورد تاریخ و زندگی قبیله Yagan ، بومی ها کسب کنند. جمعیت Tierra del Fuego ، و همچنین صعود به سایت عرشه مشاهده. در مرحله بعد ، قطار وارد پارک ملی می شود که در دره بین کوه ها قرار دارد و در نهایت به ایستگاه نهایی El Parque می رسد ، از آنجا بازدید کنندگان می توانند با همان قطار به ایستگاه شروع برگردند یا تور خود را به Tierra del Fuego ادامه دهند.
در فرهنگ عامه
قطار پایان جهان مایکل گریوز خواننده آمریکایی را به نوشتن آهنگ Train to the End of the World از آلبوم Vagabond خود در سال 2013 ترغیب کرد.
