در قسمت های اول و دوم مقاله ، شما در مورد نسویژ و میر می خوانید ، اکنون من در مورد روژانی - یک سکونتگاه از نوع شهری در منطقه برست ، با جمعیتی در حدود 3500 نفر. در 140 کیلومتری برست و 240 کیلومتری مینسک واقع شده است. برای اولین بار از روژانی در سال 1490 نام برده شد. در سال 1552 ، تایشکیویچ ها صاحب روژانی شدند.
روژانی
Tyszkiewicz - خانواده ای از شاهنشاهی لیتوانی ، دارای عنوان شماری بودند. پس از آنکه Tyszkiewicz Ruzhany به خانواده بروخالسکی رسید. بروخالسکی ، در سال 1598 این ملک را به رئیس شاهنشاهی لیتوانی - لو لو ساپگا فروخت. زیرا ساپیه ها روژانی اقامتگاه شخصی وی شد. در دوران پادشاهی ساپگاس ، روژانی به سرعت شروع به توسعه کرد - بیش از 400 خانوار ، دو کارخانه ، یک کلیسا و یک کلیسا ، یک مدرسه باسیلیان و دو صومعه ظاهر شد.
چه چیزی را باید در روژانی دید
کارت بازدید از روژان قلعه Sapieha (قلعه Ruzhany) است. قلعه Ruzhany توسط لو Sapieha ساخته شده است ، اشاره به ساخت مربوط به سال 1602 است ، اما ساخت و ساز خود را کمی زودتر آغاز شده است. ساپیه ها محل اقامت خود را در محل قلعه Tyszkiewicz بنا کرد. قرار بود این اقامتگاه به قلعه ای غیرقابل نفوذ تبدیل شود که با سه برج مستحکم می شود. این ساختمان دو طبقه بود و زیر قلعه سرداب های چشمگیر وجود داشت. آنها اسلحه ، غذا ، طلا ، اسناد مهم دولتی ، خزانه داری امارت ، بایگانی های خانواده را نگهداری می کردند.
لو لو ساپگا قلعه روژانی را به مرکز زندگی سیاسی دوش بزرگ لیتوانی تبدیل کرد. در اینجا سرنوشت مردم ، کشورها تصمیم گرفته شد ، توطئه ها آماده شدند. در سال 1603 ، یک لشکرکشی لهستانی - لیتوانیایی علیه پادشاهی مسکو در قلعه آماده می شد ، سپس دیمیتری کاذب وارد روژانی شد.
در طول سالها ، قلعه هم لحظات ویرانی و هم لحظات شکوه را آموخته است. الکساندر ، از نوادگان لو لو ساپیها ، با چنان موفقیت قلعه را بازسازی کرد که آنها آن را "ورسای بلاروس" نامیدند. پس از سلطنت خانواده ساپیه ها ، در سال 1786 ، قلعه اجاره داده شد. این محل کارگاه بافندگی را در خود جای داده و بیش از 100 سال در آنجا کار کرده است. در سال 1944 سرانجام قلعه تخریب شد. برای بازسازی قلعه بودجه هنگفتی لازم بود و سالها این قلعه متروکه و فراموش شد. فقط در سال 2008 مرمت گسترده ای آغاز شد ، اکنون فقط بخشی از قلعه مرمت شده است - دو ساختمان فرعی و یک دروازه ورودی. یک موزه در یکی از بالها باز است.
مانند هر قلعه با سابقه طولانی ، روژانسکی نیز افسانه های خاص خود را دارد. حتی خوب است که ما موفق به دیدن قلعه قبل از مرمت کامل آن شدیم - گویی که توانستیم کمی رازهای افرادی که در آنجا زندگی می کردند را لمس کنیم.
کلیسای ترینیتی دومنیکن یک کلیسای کاتولیک است که به دستور لو لو ساپیها در سال 1596 ساخته شده است. سپس کلیسا چوبی بود. بعداً ، در 1615-1617 ، یک سنگ جدید به جای آن ساخته شد. از سال 1768 تا 1787 ، دو ضمیمه ساخته شد: نماز مقدس صلیب در سمت چپ ، نماز مقدس باربارا در سمت راست. چندین بار کلیسا بازسازی و پس از آتش سوزی بازسازی شد. در نسخه نهایی ، معماری کلیسا با "خویشتنداری و زهد ، که ذاتی کاتولیک است" متمایز شده است.
کلیسای Peter and Paul (کلیسای مقدسین Peter and Paul). اولین ذکر این کلیسا به سال 1568 برمی گردد ، می گوید که یک کلیسای چوبی به افتخار مقدسین پیتر و پل ساخته شده است. اما در سال 1675 ، یک کلیسای سنگی یونیات (یونانی - کاتولیک) به جای آن ساخته شد. کلیسای پیتر و پل در طول جنگ های بعدی بیش از یک بار متحمل رنج شد. در سال 1762 ، با پول کریستینا ماسالسکایا از خانواده ساپیه ها ، معبد مرمت شد. در سال 1839 دوباره به ارتدکس ها تحویل داده شد. امروز این کلیسا فعالیت می کند و یک مدرسه یکشنبه از سال 1992 افتتاح شده است.
در مرکز Ruzhany یک پارک شگفت انگیز وجود دارد که در آن یک بنای یادبود از قهرمانان جنگ بزرگ میهنی ، سنگی با نشان و سنگی به یاد روستاهای سوخته توسط نازی ها وجود دارد. همچنین در روژانی کلیسای سنت کازیمیر (1792) و ساختمان کنیسه وجود دارد.
