روزانه میلیون ها مسلمان با برخاستن به نماز ، نگاه خود را به سمت شهر مقدس مکه معطوف می کنند. در 73 کیلومتری دریای سرخ ، در منطقه ای خشک و غیرقابل سکونت واقع شده است که توسط کوه های حجاز و نیمه بیابان های تیهاما احاطه شده است.
مهمترین زیارتگاه مکه "مسجد ممنوع" در نظر گرفته شده است که در میدان بازار ، در انتهای خیابان مرکزی واقع شده است. مسلمانان آن را "خانه خدا" می نامند و معتقدند که این او است که مرکز کل جهان است.
کعبه ، به دلیل شکل مکعبی مانند آن ، مسجد نامیده می شود ، مکانی مقدس برای بسیاری از مسلمانان از سراسر جهان است. این بارها در قرآن ذکر شده است.
طبق افسانه های باستان ، کعبه توسط فرزندان خود بشر - آدم ساخته شده است. پس از اینکه برای سقوط از بهشت رانده شد ، آدم فرصت نماز را مانند نماز در معبد آسمانی از دست داد و تصمیم گرفت معبدی را روی زمین بسازد.
خداوند به گناهكار رحم كرد و سنگي را كه در هوا معلق بود براي او فرستاد تا در ساخت معبد به عنوان جنگل به آدم خدمت كند. اکنون این سنگ در نزدیکی کعبه واقع شده است. چاپ های پاهای حاصل از آن به وضوح بر روی آن نمایان است.
برای تعیین مکانی که لازم بود دورهای آیینی کعبه از آنجا آغاز شود ، خداوند سنگ سیاه معروف را برای آدم فرستاد. زائران تلاش می کنند تا او را ببوسند و پس از آن هفت بار در مسجد راه می روند.
دانشمندان در سراسر جهان در تلاش هستند تا منشا سنگ معروف را مشخص کنند ، اما نسخه ها یکی پس از دیگری فرو می ریزند. این سنگ یک شهاب سنگ نیست ، در ترکیب آن شبیه هیچ ماده معدنی زمینی نیست. او در آب غرق نمی شود و تحمل حرکت را ندارد.
در فاصله کمی از مکه چشمه معروف زمزم قرار دارد. افسانه دیگری نیز درباره او وجود دارد. وقتی خدمتکار جد قبایل عرب ابراهیم از او پسری به دنیا آورد ، همسر قانونی او را با فرزندش از قصر بیرون کرد.
پس از مدتها سرگردانی ، خدمتکار تصمیم گرفت پسرش را در صحرا رها کند و او را ترک کند تا مرگ او را نبیند. کودک شروع به گریه و لگد زدن به زمین کرد. مادر برگشت و دید که منبعی زیر پای کودک شروع به ضرب و شتم می کند.
مسلمانان برای یادآوری سرگردانی ها و عذاب هایی که این زن بر سر خود گرفت ، مراسم دیگری انجام می دهند. هر زائر باید هفت بار تا انتهای خیابان اصلی بدود و برگردد. طول خیابان حدود 400 متر است.
