دیوار چین یکی از مشهورترین بناهای معماری در چین است و به عنوان نوعی نماد قدرت مردم چین است. سازه های سنگی آن از خلیج لیائودونگ در سرتاسر سرزمین های شمالی کشور تا صحرای گوبی امتداد داشت. ساخت استحکامات قبل از دوران ما ، در دوره جنگ های ایالات آغاز شد ، و قرن ها پس از آن ادامه داشت. وظیفه اصلی دیوار محافظت از چین در برابر حملات عشایری بود.
طبق نتایج تحقیقات انجام شده توسط اداره امور میراث فرهنگی چین در سال 2007 ، طول کل دیوار 8 ، 85 هزار کیلومتر بود. با این حال ، در طی این کار ، باستان شناسان فقط مناطقی را که در زمان سلسله مینگ (1644-1368) ساخته شده اند اندازه گیری کردند.
چندین سال بعد ، فعالیت دانشمندان برای اندازه گیری طول این بنای تاریخی از سر گرفته شد. کاوش های بزرگ باستان شناسی در خاک 15 استان که استحکامات در آن قرار داشتند انجام شد. در سال 2012 ، آژانس میراث فرهنگی دولتی چین رسماً اعلام کرد که طول کل دیوار بزرگ چین 21196 کیلومتر و 18 متر است. در حال حاضر ، تنها 8 ، 2٪ از کل طول سازه ظاهر اصلی خود را حفظ کرده است ، بقیه استحکامات آسیب جدی دیدند یا عملا تخریب شدند.
از نظر راه حل های مهندسی و ماهیت سازه های دفاعی ، دیوار بزرگ چین را می توان به ساختمانهای بالاترین سطح نسبت داد. اشیایی از دیوار بزرگ چین مانند Badaling ، Mutianyu ، Simatai در پکن مکان های زیارتی گسترده ای برای گردشگران است. بیشتر دیوارها که در زمان سلسله مینگ ساخته شده ، از آجر و صفحات سنگی ساخته شده است. میانگین ارتفاع قسمتهای باقیمانده دیوار 8-7 متر و عرض آن 4-5 متر است. قسمت خارجی استحکامات حدود 2 متر بالاتر از قسمت داخلی است. پنجره ها و روزنه های مشاهده ای زیادی بر روی دیوار وجود دارد.
در سال 1987 ، دیوار بزرگ چین توسط یونسکو در فهرست میراث فرهنگی و طبیعی جهانی قرار گرفت. این بنای باستانی معماری توجه گردشگران از سراسر جهان را به خود جلب می کند. یک سفر نادر به PRC می تواند بدون بازدید از چنین ساختار باشکوهی انجام شود. خود چینی ها می گویند تاریخ این دیوار نیمی از تاریخ چین است و درک چین بدون قرار گرفتن روی دیوار غیرممکن است.
