در حین بازرسی از پانتئون ، می توانید ذهنی به گذشته دو هزار سال گذشته سفر کرده و خدمات بت پرستانه را با فداکاری ببینید. در داخل ، معبد مرموز به نظر می رسد ، زیرا هیچ پنجره ای در آن وجود ندارد ، و نور از طریق سوراخ خاصی در گنبد نفوذ می کند - مدخل که قطر آن 9 متر است.
اولین ساختمان پانتئون در زمان امپراطور آگوستوس در 25-25 سال قبل از میلاد ساخته شد. ه. ، اما در پایان قرن 1 توسط آتش نابود شد. در زمان امپراطور هادریان ، یک روتوندای گنبدی شکل با یک ته ته روی ستون های 14 متری قرنتیان و یک رواق مستطیل شکل در محل معبد تخریب شده ظاهر شد. این ساختمان که در سالهای 118-125 ساخته شده است ، یکی از برجسته ترین بناهای رم است.
این معبد برای انجام مراسم به نام بزرگترین خدایان: مشتری ، مریخ ، زهره ، عطارد ، زحل ، پلوتو و نپتون در نظر گرفته شده بود. این غالباً معبد هفت خدای نامیده می شود.
در دوران باستان ، محرابی در زیر دهانه گنبد قرار داشت که برای سوزاندن حیوانات قربانی در نظر گرفته شده بود.
بعداً (در سال 609) پانتئون به پاپ بونیفاس چهارم اهدا شد. چنین پیشکش سخاوتمندانه ای توسط امپراطور بیزانس فوکا انجام شد. پانتئون تقدیس شد و به کلیسای مادر خدا و همه شهدا تبدیل شد.
در قرن های XIV-XIV ، این ساختمان به عنوان عملکردی دفاعی عمل می کرد و شکوه سابق آن در دوران رنسانس به پانتئون بازگردانده شد. مرمت زیر نظر رافائل که در سال 1520 در پانتئون به خاک سپرده شد ، انجام شد.
در قرن هفدهم ، به دستور پاپ اوربان هشتم ، رواق پانتئون از بین رفت و از برنز که از تیرهای آن استخراج شد ، برای کلیسای سنت پیتر و قلعه سنت فرشته استفاده شد - در اول ، یک سایبان بر روی محراب برپا کردند و در مرحله دوم ، توپها ریخته شد. مردم شهر چنین ویرانی را دوست نداشتند ، اما نمی توان کاری در این زمینه انجام داد.
وقتی ایتالیا متحد شد ، پانتئون به محل دفن پادشاهان تبدیل شد. اینجا مقبره های امبرتو اول ، ویکتور امانوئل دوم و ملکه مارگارت است.
