از کفش های پیاده روی در پیاده روی برای به حداکثر رساندن راحتی پا استفاده می شود. انواع مختلفی از این کفش ها وجود دارد. مدل های گران قیمت تر برای عبور از کوه در ارتفاع چهار کیلومتری ، برای عبور از گردنه ها ، صعود به قله های صخره ای طراحی شده اند. کفش های سفت باعث ایجاد ثبات در زمین های صخره ای می شوند و به شما امکان حرکت روی یخ های صاف را می دهند. بعضی از مدل ها مجهز به پایه مخصوص کفش های برفی یا کرامپون هستند - از این کفش ها می توان برای صعود موفقیت آمیز استفاده کرد.
مدت طولانی راه رفتن با کفشهای کوهنوردی باعث خستگی پاهای شما می شود زیرا کاملا سفت هستند. برای اینکه کمی برای پاهای شما راحت تر باشد ، کفش باید به درستی انتخاب شود. به عنوان مثال ، چکمه های کوه نوردی ساده که از چرم ساخته شده اند ، برای کوهپیمایی روی سنگ ها ، تالوس ها ، زمین های ناهموار مناسب هستند. اگر قرار است انتقال در برف مرطوب ، در باران انجام شود ، بهتر است چکمه ها را از مواد gore-tex انتخاب کنید. این کفش ها مدت بیشتری خیس نمی شوند.
کفش مخصوص پیاده روی نوعی کفش است که برای انتقال در مناطق خشک و گرم مناسب است. تفاوت اصلی آن با کفش های کتانی معمولی در کفی با شکل خاص است که کشش خوبی را روی سطوح سنگی ایجاد می کند. پایی که از این طریق محافظت می شود هنگام حرکت روی زمین نمی لغزد. ثبات اضافی با ساخت و ساز سفت و سخت کفش فراهم می شود ، انگشتان پا و کناره ها برای افزایش دوام تقویت می شوند. اگر قصد جابجایی در آب و هوای گرم را دارید ، بهتر است کفش های ورزشی با درزهای مخصوص تنفس را برای کمک به تهویه اضافی پا انتخاب کنید.
هنگام انتخاب چکمه ها به برش کفش توجه کنید - هرچه درزهای خارجی کمتری داشته باشد ، چکمه ها از اطمینان بیشتری برخوردار خواهند بود. درزها نباید از داخل احساس شوند ، در غیر این صورت هنگام راه رفتن پاها پاک می شوند. زبان صندوق عقب باید یک قطعه با قسمت بالایی باشد تا از آب اضافی محافظت کند. حلقه های توری باید از بالا دوخته شوند. درزهای نرم برای محافظت از مچ پا ارائه می شود ، انگشت کفش های خوب کوهپیمایی تقویت می شوند.
شما باید کفش های انگشت نازک پشمی را امتحان کنید. او نباید پایش را نیشگون بکشد یا آویزان شود. کفش های خوب باید مانند یک دستکش مناسب باشند ، در غیر این صورت نباید از جابجایی در چنین کفش هایی انتظار راحتی داشته باشید.
