ابهت و شکوه پارک گوئل بارسلونا به سادگی نفس گیر است. با این حال ، کمی بیش از یک قرن پیش ، این قلمرو برای اهداف کاملاً متفاوتی ساخته شده است.
در سال 1860 ، دیوارهای شهر خراب شد و شهر بارسلونا وارد دوره رشد سریع صنعتی و فرهنگی شد. در نیمه دوم قرن نوزدهم ، بارسلونا به طور مداوم در حال گسترش بود ، نه تنها بورژوازی در مرکز شهر ، بلکه فقرا در حومه صنعتی سابق را نیز در بر می گرفت. چنین شهری با سرعت در حال توسعه نیاز به زبان جدیدی از فرهنگ بیان داشت که به محبوبیت مدرنیسم کاتالان و شکوفایی آثار آنتونی گائودی کمک کرد.
معاون و سناتور مجلس قانونگذاری استان کاتالونیا ، Eusebi Guell ، توجه معمار جوان و درخشان گائودی را در سال 1878 جلب کرد و از آن زمان آنها با یک دوستی واقعی مقید بودند. در سال 1901 ، گول به گائودی مأموریت داد تا نه یک پارک شهری ، بلکه یک باغ باغ مسکونی واقعی که فقط برای ثروتمندترین افراد در بارسلونا طراحی شده بود ، طراحی کند. این روستا Park Güell نامگذاری شد. قابل ذکر است که در زبان کاتالان کلمه "Park" به عنوان "Parc" نوشته می شود ، اما گول ایده یک منطقه مسکونی نخبه را از انگلیس گرفت ، بنابراین پارک نام انگلیسی خود را گرفت.
برای اجرای این پروژه ، 15 هکتار زمین خریداری شد. موقعیت جغرافیایی روستا ایده آل به نظر می رسید: از ارتفاعات کوهی که در آن ساخت و ساز انجام شده است ، نمای کل بارسلونا و دریای مدیترانه با شکوه باز می شود ، و نسیم سبک و سبک که در امتداد قله کوه راه می رود باعث تحمل گرمای اسپانیا امکان پذیر است. زمین بسیار تسکین یافته بود ، بنابراین پروژه قصد داشت از چندین پله ، مسیر پیاده روی و گذرگاه استفاده کند. اما نقشه های گوئل و گائودی فراتر از حل مشکلات عملی بود: آنها نه تنها در مورد راحتی خانه های نخبه آینده بلکه در مورد تلفیق معماری با طبیعت و خدا نیز آرزو می کردند. نمادهای مذهبی پارک گول تا به امروز مورد بررسی قرار گرفته است.
شبکه حمل و نقل در آغاز قرن 20 هنوز توسعه نیافته بود ، هیچ کس نمی خواست به روستایی منتقل شود که از مرکز بارسلونا فاصله داشته باشد و ایده یک دهکده مسکونی نخبه به اندازه کافی مورد توجه معاصران واقع نشد. از 62 قطعه پیشنهادی برای فروش ، فقط دو قطعه فروخته شد. یک خانه توسط وکیل M. Trias-i-Domenech ، دوست گائودی خریداری شد. خانه دوم توسط خود گائودی خریداری شد ، جایی که وی حتی پس از تعطیلی پروژه تا سال 1925 در آنجا زندگی کرد. خانه سوم به عنوان الگویی برای خریداران آینده ساخته شد ، اما توسط Guell در سال 1910 به عنوان محل سکونت خود دوباره طراحی شد.
کمبود خریدار اجرای پروژه پیش بینی شده را غیرممکن کرد. در سال 1914 ، گول تصمیم به توقف ساخت و ساز گرفت. در سال 1918 ، اوزبی گول درگذشت و وراث وی که به تنهایی قادر به نگهداری پارک نبودند ، این پارک را به دولت بارسلونا پیشنهاد دادند که در سال 1922 این پارک را تصاحب کرد. تنها پس از چهار سال ، پارک گول به عنوان یک پارک شهری به روی بازدید کنندگان گشوده شد. پارک گول در فهرست میراث فرهنگی بشر در یونسکو قرار دارد. در اکتبر 2013 ، ورودی قسمت شهرداری پارک پرداخت شد.
هر سه خانه ساخته شده در Par Güell تا به امروز زنده مانده اند. خانه تریاس و دومنیک هنوز متعلق به خانواده وی است ، خانه گوئل به مدرسه شهری تبدیل شد و خانه گائودی به عنوان موزه برای بازدید کنندگان باز است.
