قلعه کرچ احتمالاً دست کم گرفته شده ترین بنای تاریخی کریمه است. این استحکامات در 4 کیلومتری جنوب شهر بر روی کوههای Ak-Burun و Pavlovsky و همچنین اطراف آن احداث شده است. مساحت کل قلعه 400 هکتار بود ، پادگان محل اسکان پنج هزار نفر را فراهم کرد و تعداد سازه ها و ساختمانها از سیصد نفر فراتر رفت. کیلومتر گذرگاههای زیرزمینی ، صدها نفر هم نفر. قلعه کرچ در سال 1857-1877 به دستور الكساندر دوم ساخته شد كه بدین ترتیب آرزو داشت مرزهای امپراتوری روسیه در دریای سیاه را كه پس از شکست در جنگ کریمه آسیب پذیر شد ، تقویت کند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
نویسنده اصلی پروژه قلعه مهندس برجسته روسی ، بنیانگذار مدرسه استحکامات روسی ، قهرمان دفاع سواستوپل ، ژنرال Adjutant E. I. توتلبن الكساندر دوم با قدردانی از نبوغ ، قدرت و قابلیت اطمینان استحكامات ساخته شده ، آن را "قلعه توتلبن" نامید. در یک زمان متلاطم ، هنگامی که بسیاری از دستاوردهای نظامی کشور در سالهای گذشته در زمینه نزدیک شدن به دریا می توانست از بین برود ، برای روسیه این تنها پشتیبانی کشور در دریای سیاه شد. امپراطور به همراه کرونشتات ، قلعه کرچ را به عنوان یکی از دو ایستگاه مهم استقرار در خروجی دریاها قلمداد کرد.
گام 2
استحکامات ، که تقریباً از دریا قابل مشاهده نیست ، ورودی دریای آزوف را کاملاً کنترل می کرد. این قلعه به گونه ای طراحی شده است که حتی یک کشتی دشمن نمی تواند از زیر آتش 587 توپ خود عبور کند ، هر سفینه ای که قصد ورود به دریای آزوف را داشته باشد به طور مداوم مورد آتش سوزی قرار می گیرد. از ساحل ، ساختار مهندسی نظامی مانند یک تپه بزرگ به نظر می رسد - نوعی هرم که از زمین بیرون می آید. این قلعه به طور خاص ساخته شده است به طوری که نه از خشکی و نه از دریا دیده نمی شود. این قلعه حتی از بالا ، از هوا تقریباً نامرئی است. برخی حتی آن را زیرزمینی می نامند ، اگرچه بیشتر این اشیا structures سازه های زمینی است ، درست پس از ساخت و ساز آنها از بالا با لایه ای چند متری از زمین پوشانده شدند. موقعیت توپخانه تقریباً مداوم است. فرض بر این بود که قلعه آتش 587 اسلحه - توپ ، خمپاره و هویتزر - را بر روی دشمن که به تنگه کرچ نزدیک می شود ، پایین می آورد.
مرحله 3
علی رغم این واقعیت که وی نتوانست در درگیریها مشارکت کامل داشته و در دفاع از مرزهای سرزمین مادری خود کاملاً خود را نشان دهد ، وی شاهد مهمی از حوادث ناگوار جنگ داخلی و بزرگ میهنی است. در دوران اتحاد جماهیر شوروی ، این قلعه به طرز غیر شایسته ای به فراموشی سپرده شد و بندرت به عنوان یک اثر تاریخی قلمداد می شد. تنها پس از انتقال قلمرو آن به حوزه قضایی موزه ذخیره ، مجموعه ای باشکوه از سازه های زیرزمینی و زیرزمینی در برابر محققان و بازدیدکنندگان ظاهر شد.
