تیتیکاکا یک دریاچه زیبا است که در ارتفاع بیش از 3800 متر از سطح دریا واقع شده است. این کشور در آند ، درست در مرز دو کشور - پرو و بولیوی واقع شده است. این دریاچه بلندترین دریاچه قابل کشتیرانی در جهان است ، دومین دریاچه بزرگ در آمریکای جنوبی و حافظ بزرگترین منبع آب شیرین در این قاره است.
نام جالب
زمین شناسان بر این باورند که دریاچه تیتیکاکا 100 میلیون سال پیش بخشی از قدیمی ترین دریا بوده است. این با آثار برجای مانده از موج سواری در دامنه کوه ها و قطعات فسیل شده حیوانات دریایی در ساحل دریاچه تایید می شود.
این دریاچه نام خود را ، که برای گوش روسی کمی ناخوشایند است ، مدیون اسپانیایی ها است. این شامل کلمات "titi" است که به معنی "پوما" و "kaka" - "سنگ" است. در ترجمه از زبان سرخپوستان کچووا ، نام دریاچه به معنای "پوما کوه" است. در همین حال ، سرخپوستان کچوآ و آیمارا ، قبل از ورود اسپانیایی ها ، این مخزن را "ماماکوتا" می نامیدند. حتی قبل از آن ، قبل از ظهور این مردم در نزدیکی دریاچه ، آن را "دریاچه پوكینا" می نامیدند ، زیرا این دریاچه در قلمرو دولت هندی های پوكین واقع شده بود ، كه دیگر وجود نداشت.
ویژگی های دریاچه تیتیکاکا
این دریاچه در فلات Altiplano واقع شده است. مساحت تیتیکاکا کمی بیش از 8500 کیلومتر مربع است. در آمریکای جنوبی ، فقط دریاچه ماراکایبو ، واقع در ونزوئلا ، رهبر این پارامتر است. ابعاد Titicaca بسیار چشمگیر است: حداکثر عرض 65 کیلومتر و طول 204 کیلومتر است.
عمق متوسط دریاچه در منطقه 140-180 متر در نوسان است و حداکثر عمق 304 متر است. در وسط تیتیکاکا ، درجه حرارت آب در تمام سال بدون تغییر است و حدود 10-12 درجه است ، اما در ساحل دریاچه اغلب در شب یخ می زند.
بیش از سیصد رودخانه به تیتیکاکا می ریزند که از یخچال های طبیعی مجاور سرچشمه می گیرند و فقط یک رودخانه - دساگوادرو - جاری می شود. متعاقباً به دریاچه بسته پوپو که در قلمرو بولیوی است می ریزد. شوری تیتیکاکا در حدود یک ppm است. این اجازه می دهد تا دریاچه به عنوان یک مخزن آب شیرین رتبه بندی شود. علاوه بر این ، از نظر ذخایر آب شیرین ، بزرگترین دریاچه کوهستانی کره زمین است.
بسیاری از پرندگان در Titicaca زندگی می کنند - اردک ها ، فلامینگوها و غازهای آند ، ماسه ماهی ها و بسیاری دیگر. ماهی های زیادی از جمله قزل آلای رنگین کمان و ماهی آزاد در آب های دریاچه وجود دارد. همچنین می توانید قورباغه های غول پیکر را در اینجا مشاهده کنید.
بزرگترین شهر تیتیکاکا پونو است که در ساحل غربی دریاچه و در قلمرو پرو واقع شده است. قبایل بومی آمریکا در کناره های تیتیکاکا و در جزایر متعددی زندگی می کنند.
جزایر شناور در تیتیکاکا
یکی از دیدنی های چشمگیر این دریاچه جزایر است که منشا مصنوعی دارند. آنها به طرز ماهرانه ای از نی بافته می شوند و از جمله موارد دیگر شناور هستند. بیش از چهل نفر از آنها در دریاچه هستند. هندی های اروس جزایر متحرک می سازند و تمام عمر در آنها زندگی می کنند. آنها پرندگان ، ماهی ها را شکار می کنند ، خانه های نیزار ، قایق و جزایر را خودشان می سازند ، همچنین سوغاتی می سازند و باعث می شوند گردشگران برای زندگی در آنجا خوشایند باشند.
هر جزیره شناور از چندین لایه نی تشکیل شده است. کمترین لایه ها با گذشت زمان توسط جریان آب شسته می شوند ، بنابراین لایه های جدید دائما از بالا اضافه می شوند. ساکنان جزایر متعدد با قایق با یکدیگر و سرزمین اصلی ارتباط برقرار می کنند. هندی ها درست در جزایر غذا درست می کنند. آنها این کار را روی آتش سوزی روی سنگها انجام می دهند. برخی از جزایر دارای صفحه خورشیدی هستند که به سرخپوستان امکان استفاده از برخی وسایل برقی را می دهد.
