توسعه فناوری منجر به این واقعیت شده است که تنها ماندن با طبیعت برای فرد دشوارتر می شود. حتی در دورترین روستا می توانید سیگنال تلفن همراه را بردارید. اما اگر در شرایط اضطراری مانند تصادف یا تصادف با وسیله نقلیه قرار گرفتید ، وحشت نکنید. زنده ماندن در شرایط شدید در درجه اول یک مسئله روانشناختی است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
اگر مطمئن هستید که آنها به دنبال شما می گردند ، از محل سقوط دور نشوید. پیدا کردن شما بسیار سریعتر خواهد بود. به علاوه ، لاشه خودرو محافظت بهتری از شما خواهد داشت. پارکینگ دائمی برای بقای طولانی مدت سازگارتر است.
گام 2
مطمئن شوید که صدمه ای ندیده اید. شرایط شما منبعی است که به شما کمک می کند تا رسیدن کمک خود را تحمل کنید. سپس مراقبت از ساده ترین نیازها را انجام دهید: محافظت و غذا.
مرحله 3
رسیدگی به اموال را انجام دهید. کیف خود را چک کنید ، کیف کنید. مقدار غذا و آب را در نظر بگیرید و میزان مصرف را محاسبه کنید. از نظم لباس و کفش خود اطمینان حاصل کنید.
مرحله 4
در زمستان ابتدا محافظت از باد را انجام دهید. ترکیب باد شدید با دمای پایین بسیار خطرناک است. از بلوک های برفی بادگیر بسازید ، آجرهایی به اندازه دلخواه از پوسته متراکم برش دهید. اسکیموها با قرار دادن چنین بلوک هایی به صورت مارپیچ ، ایگلو می سازند.
مرحله 5
نشسته در یک پناهگاه گرم نشده ، آماده باشید تا دستان و پاهای خود را برای اولین بار خنک کنید. کفش های خود را در آورید ، دستکش ها را روی پاهای خود قرار دهید و آنها را در یک ژاکت یا هر پتو بپیچید. به طور مداوم انگشتان پا را تکان دهید ، مفاصل مچ پا را خم کرده و باز کنید. دستان خود را زیر بغل یا شکم خود پنهان کنید. هر 10-15 دقیقه از جای خود بلند شوید ، بدن و صورت خود را با دست بمالید ، اسکات بزنید.
مرحله 6
اگر در جنگل هستید ، حتما کف پوش شاخه های صنوبر یا کاج را در برف درست کنید. این باعث می شود لباس شما خیس نشود.
مرحله 7
برف به هیچ وجه تشنگی شما را رفع نمی کند ، زیرا مواد معدنی بسیار کمی در آن وجود دارد. این عملا یک ماده تقطیر است و تشنگی شما را حتی بیشتر می کند.
مرحله 8
حشرات و پرندگان را تماشا کنید. مگس ها بیش از 90 متر از مخزن دور نمی شوند. به عنوان مثال كبوترها ، پرندگان گوشتخوار ، همیشه صبح و عصر به طرف سوراخ آبیاری پرواز می كنند. اگر کبوتر کم و مستقیم پرواز می کند ، آن را دنبال کنید ، مطمئناً شما را به منبع رطوبت می رساند.
مرحله 9
سعی کنید با اتصال دقیق قطب های مخالف باتری از تلفن همراه یا هر باتری ، جرقه ایجاد کنید. برای اتصال از سیم های هدفون استفاده کنید. در هوای آفتابی به راحتی با لنز عینک می توان آتش گرفت.
مرحله 10
از وسایل قابل اشتعال خشک به عنوان پنیر استفاده کنید: دستمال توالت ، پشم پنبه ، نخ ها ، خزه های خشک ، پرهای پرنده ، سوزن های خشک. سپس تراشه های کوچک ، تراش ، مخروط های خشک ، مقوا ضخیم اضافه کنید. آخرین و نه کمترین ، هر چیزی را که به شما گرما می دهد اضافه کنید.
مرحله 11
سعی نکنید در جنگل زمستانی غذا پیدا کنید مگر اینکه یک متخصص بقا باشید. انرژی را هدر ندهید ، برای گرم کردن بدن به آن نیاز خواهید داشت.
مرحله 12
همه مارها ، به جز مارهای دریایی ، خوراکی هستند. همچنین می توانید قورباغه و مارمولک بخورید. قبلاً دوزیستان باید از شر پوست خود پاک شوند. ماهی خام را به صورت نوارهای نازک برش دهید و خشک کنید. خاویار و شیر نخورید.
مرحله 13
اگر قصد شکار ندارید ، سعی کنید هنگام راه رفتن روی چمن ها با صدای بلند لگدمال شوید. یک چوب بردارید و جلوی خود خش خش کنید تا از حمله مار آشفته جلوگیری شود.
مرحله 14
در صحرا هرگز لباس خود را در نیاورید. این یک محافظت قابل اعتماد در برابر گرم شدن بیش از حد و کمبود آب بدن است. فراموش نکنید ، کافی است دمای بدن را فقط 7 درجه افزایش دهید تا مغز به طور جبران ناپذیر بمیرد.
مرحله 15
شما فقط می توانید در شب در صحرا سفر کنید ؛ روزها زیر آفتاب زیر سایبان یا در سایه سنگهای بزرگ پنهان شوید.
مرحله 16
در گرما ، حفره ای به عمق 40 سانتی متر در زمین حفر کنید یک لیوان یا کاسه داخل آن قرار دهید.سوراخ را با بسته بندی پلاستیکی بپوشانید ، یک سنگریزه یا چند سکه در مرکز آن قرار دهید. تا صبح ، به دلیل تراکم ، حدود یک قاشق غذاخوری آب در لیوان وجود دارد. نه زیاد ، اما این رطوبت می تواند جان شما را نجات دهد.
مرحله 17
فقط باید در صورت بروز یک فاجعه طبیعی قریب الوقوع تکان دهید ، یا اینکه دقیقاً می دانید نزدیکترین مسکن در کدام جهت قرار دارد. هر فرد بالغ می تواند به مدت 20 ساعت حرکت کند. با سرعت متوسط 5 کیلومتر ، این فاصله بسیار مناسب است.
مرحله 18
اگر در طول مسیر به جریانی برخوردید ، همیشه پایین دست بروید. در ساحل رودخانه ، احتمال دیدار با مردم بسیار بیشتر است.
