شهری که A. P.چخوف را با زیبایی و عاشقانه اش به هیجان آورد. شهری که در آن بیش از 400 تله کابین گردشگران را در امتداد کانال ها سوار می کنند. شهری با معماری بی نظیر. شهری که دختران آرزوی داشتن خواستگاری را دارند. این شهر ونیز است.
ایستگاه قطار سانتا لوسیا به نام کلیسای سنت لوسیا نامگذاری شده است که زمانی در قلمرو ایستگاه قرار داشت. ایستگاه خودش مثل بقیه ونیز نیست. این بنا در قرن نوزدهم ساخته شده است ، بنابراین کاملاً مدرن به نظر می رسد. این یک نقطه عطف از شهر در نظر گرفته شده است ، با بازدید از این ایستگاه ، یک توریست قادر به احساس تضاد است.
کلیسای جامع مارک ، ساخته شده در قرن یازدهم ، با کف مرمر صورتی ، حاوی یک محراب پوشیده شده از جواهرات است - یک شاهکار جواهرات. این کلیسای جامع برای انتخاب رئیس جمهوری استفاده می شد.
جزیره مورانو. در اینجاست که شیشه های معروف مورانو و لوسترهای ونیزی تولید می شوند. شیشه بسیار شفاف و شکننده است که نشانگر کیفیت خوب محصول و هزینه بالای آن است. و این درست است ، محصولات ساخته شده از چنین شیشه ای بسیار گران هستند ، اما اگر چند ده یورو اضافی به همراه داشته باشید ، به اندازه کافی برای جاکلیدی شیشه ای مورانو خواهید داشت.
ابراه اصلی. اگر سوار بر واپورتو (اتوبوس آبی در ونیز ، نوعی وسیله حمل و نقل عمومی) ، طولانی ترین مسیر را انتخاب کنید و بلیط را برای یک روز ، نه یک ساعت بلیط خریداری کنید ، تقریباً می توانید کل شهر را ببینید. و همچنین میدان سنت مارک و کانال بزرگ. و با همه اینها ، پس انداز زیادی خواهید کرد ، زیرا بلیط بخارپز حدود 15 یورو هزینه دارد و اگر بخواهید مسیر مشابه را در گوندولا طی کنید ، فقط در مدت یک ساعت باید حدود 80 یورو بپردازید.
